Route 66
Blijf op de hoogte en volg Freerk
29 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Tucumcari
Donderdag 28-8
Omdat we vanmorgen niet in het Motel konden ontbijten hebben we dit in een restaurantje in Chandler gedaan. Gelukkig konden we een lokaal vinden dat open was. Typisch Amerikaans, plastic stoeltjes en Formica tafeltjes. De inrichting is sober en kan wel een likje verf gebruiken. Het ontbijt bestaat uit eieren met spek, ham of worstjes en toast. Voor mij is een small breakfast meer dan voldoende. Voor de Amerikanen niet, die nemen alles BIG.
Dat is ze ook we aan te zien. De een is nog dikker dan de ander. Kleding geven ze niets om. Veelal wordt een T shirt gedragen dat over over gigantische buiken spant en een slobberbroek tot over de knieën. Verder lopen ze op slippers of gympen.
Na het ontbijt hebben we in het plaatsje Arcadia een gigantische ronde hooischuur bezocht. In deze gerestaureerde hooischuur was een verdieping aangebracht waar feesten konden worden gegeven. Op de begane grond was een uitstalling van souvenirs en attributen die zijn gebruikt bij het aanleggen van Route 66.
Om de restauratie van deze hooischuur te kunnen financieren kon men voor 50 dollar een straatklinker kopen met je naam er in gegraveerd. Deze stenen werden gebruikt voor het leggen van de bestrating om de hooischuur.
De volgende stop was een bezoek aan het Oklahoma Route 66 museum. Een modern gebouw waar thematisch wordt aangegeven hoe en met welke middelen Route 66 tot stand is gekomen.
Men heeft bij de aanleg veel gebruik gemaakt van gevangenen.
Naast de straatklinkers, waar ik al iets over heb geschreven, is bij de aanleg ook veel beton toegepast. Het betonnen wegdek was ca. 25 cm dik en werd met de hand gestort. Tegelijkertijd werd ook de regenafvoergoot meegestort. Deze was vrij smal en wanneer een T Ford hier met een wiel in terecht kwam, dan kwam het wiel klem te zitten en brak het af. Al heel snel is men toen overgegaan op een losse, bredere afvoergoot.
Toen we s' morgens vertrokken was het licht bewolkt. Tijdens de reis werd de lucht steeds donkerder en begon het in de verte stevig te onweren. We waren net bij het Motel toen het begon te regenen. Vervolgens viel de verlichting uit en konden we nergens iets te eten krijgen. De reisleider is toen in een ander dorp waar wel stroom was eten gaan halen. Inmiddels werkt gelukkig alles weer en ben ik instaat om dit verslag te maken.
Morgen wordt een lange rit van de grens van Oklahoma dwars door Texas naar Tucumcari in New Mexico.
Omdat we vanmorgen niet in het Motel konden ontbijten hebben we dit in een restaurantje in Chandler gedaan. Gelukkig konden we een lokaal vinden dat open was. Typisch Amerikaans, plastic stoeltjes en Formica tafeltjes. De inrichting is sober en kan wel een likje verf gebruiken. Het ontbijt bestaat uit eieren met spek, ham of worstjes en toast. Voor mij is een small breakfast meer dan voldoende. Voor de Amerikanen niet, die nemen alles BIG.
Dat is ze ook we aan te zien. De een is nog dikker dan de ander. Kleding geven ze niets om. Veelal wordt een T shirt gedragen dat over over gigantische buiken spant en een slobberbroek tot over de knieën. Verder lopen ze op slippers of gympen.
Na het ontbijt hebben we in het plaatsje Arcadia een gigantische ronde hooischuur bezocht. In deze gerestaureerde hooischuur was een verdieping aangebracht waar feesten konden worden gegeven. Op de begane grond was een uitstalling van souvenirs en attributen die zijn gebruikt bij het aanleggen van Route 66.
Om de restauratie van deze hooischuur te kunnen financieren kon men voor 50 dollar een straatklinker kopen met je naam er in gegraveerd. Deze stenen werden gebruikt voor het leggen van de bestrating om de hooischuur.
De volgende stop was een bezoek aan het Oklahoma Route 66 museum. Een modern gebouw waar thematisch wordt aangegeven hoe en met welke middelen Route 66 tot stand is gekomen.
Men heeft bij de aanleg veel gebruik gemaakt van gevangenen.
Naast de straatklinkers, waar ik al iets over heb geschreven, is bij de aanleg ook veel beton toegepast. Het betonnen wegdek was ca. 25 cm dik en werd met de hand gestort. Tegelijkertijd werd ook de regenafvoergoot meegestort. Deze was vrij smal en wanneer een T Ford hier met een wiel in terecht kwam, dan kwam het wiel klem te zitten en brak het af. Al heel snel is men toen overgegaan op een losse, bredere afvoergoot.
Toen we s' morgens vertrokken was het licht bewolkt. Tijdens de reis werd de lucht steeds donkerder en begon het in de verte stevig te onweren. We waren net bij het Motel toen het begon te regenen. Vervolgens viel de verlichting uit en konden we nergens iets te eten krijgen. De reisleider is toen in een ander dorp waar wel stroom was eten gaan halen. Inmiddels werkt gelukkig alles weer en ben ik instaat om dit verslag te maken.
Morgen wordt een lange rit van de grens van Oklahoma dwars door Texas naar Tucumcari in New Mexico.
-
29 Augustus 2014 - 09:44
Marianne&Rob:
Wat heb je al een eind gegast zeg. Je zit echt in het hart van de States. Mooi te zien op de kaart. En oef... lange rit morgen zagen we ook op de kaart. Voorzichtig aan maar en tot het volgende verslag. Geniet van de "lange" rit. Groetjes... -
29 Augustus 2014 - 14:20
Margreet:
Odef oef Freerk wat weer een geweldige belevenis!!
En wij maar denken dat ons reisje naar Berlijn nogal wat was, nou, het was inderdaad erg leuk, veel gezien, veel gelopen en nu weer thuis.
Dikke mensen met bierbuiken hebben we daar ook volop gezien; ik heb me in geen tijden zo'n ""den"" gevoeld, goed voor je gevoel van eigenwaarde, vind je ook niet?
Behalve benzinedamp snuif je toch ook heel wat cultuur en wetenswaardigheden op, leuk hoor.
Nu maar weer wachten op je volgende belevenis, we hebben de kaart al klaarliggen!
Groetjes ook van F rits,
Margreet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
