Route 66
Blijf op de hoogte en volg Freerk
24 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Lebanon
Zaterdag 23-8 en zondag 24-8
Vanmorgen om 8.00 uur begonnen aan het eerste traject van ca.250 km. 10 motoren een 1 bezemwagen met een reservemotor. Eerst naar downtown Chicago gereden, naar het beginpunt van Route 66. Was vanaf het motel nog 45 min. Ongeveer 15 km onder een spoorbaan doorgereden tot hartje Chicago. Deze baan is op een stalen constructie gebouwd en loopt dwars door de stad. Als er een trein overheen dendert maakt het een hels kabaal. Je zult er maar naast wonen. Vanaf het beginpunt langs Lake Michigan naar het zuid-westen gereden richting Normal Bloomington. Het rijden viel erg mee. Onderweg alleen een behoorlijke ounweersbui gehad. Dus regenbroek en jas aan. De eerste bezienswaardigheid was een oud tankstation uit 1932, nog helemaal in z'n oude staat. Heb er een sticker gekocht met alle Staten waar we gedurende de reis doorheenkomen.
De eigenares was net zo oud, verweerd en uitgedroogd als de rubberen slang van de handbediende benzinepomp.
Ook nog een museumpje bezocht met allerlei attributen over route 66. Je zag er veel foto's van de pioniers die door de droogte in Oklahoma naar het westen trokken om daar een nieuw leven te beginnen. Hoe ze dat verging wordt mooi omschreven in het boek van John Steinbeck, De druiven der gramschap.
Zondag 24-8
Tot nu toe lijkt het landschap sterk op Nederland. Het is vlak en erg groen. De dorpen zijn meer buurtschappen en kennen alleen maar vrijstaande huizen, meestal zonder verdieping , vrij klein met een grasveldje rondom. Een bloementuin zie je nauwelijks. Het gras wordt wel goed bijgehouden. Je ziet mensen hun grasveldje maaien met een zitmaaier. Heel apart zijn de kerkhoven. In een goed onderhouden grasveld zijn her en der grafzerken geplaatst . De zerken staan schots en scheef en zijn verder niet voorzien van bijvoorbeeld stenen randen met grint er tussen. Op het land wordt hoofdzakelijk mais verbouwd. Je rijdt dan ook tientallen km's over wegen met links en rechts alleen maar mais, mais en nog eens mais. Onze reisleider die dit werk al jaren doet kent alles en iedereen langs de Route waar wat over te vertellen valt. In the middle of nowhere een winkel bezocht waar weer van alles m.b.t.Route 66 te koop is. Maar ook allemaal andere goedbedoelde rotzooi. T shirts die er zeker al 10 jaar hangen en helemaal vergeeld zijn. Je kunt het zo gek niet bedenken. Toen we in de winkel waren klonkl opeens heel hard het Wilhelmus door de zaak. Een welkom van de eigenaar. Samen met z'n allen op de foto en weer verder in een zinderende hitte, 35 gr. Met de helm op, de motorjas aan en een lange broek was het de hele dag flink transpireren. Via een klinkerweg, het enige stuk dat nog over is van Route 66 naar de Route 66 brug over de Mississippi gereden. Deze brug is in 1929 gebouwd en wordt niet meer gebruikt. De brug wordt als eerbetoon aan Route 66 door particulieren onderhouden middels donaties. Omdat onze reisleider de beheerder van de brug goed kent mochten wij tegen betaling van 20 dollar met de motor de brug over. Tijdens de grote trek naar het westen zijn er honderdduizenden voertuigen bepakt en bezakt met mensen en huisraad over de brug gereden. Vaak kwam men op de brug zonder brandstof te staan. Om filevorming te voorkomen stond er op de brug een brandstofpomp.
Halverwege de brug verlaat je Illinois en kom je in Missouri. Via St Louis, wat een grote stad is, naar ons motel in Fenton gereden waar we om 19.30 uur aankwamen. En morgen uitgeslapen en fris weer op de motor naar Lebanon.
Vanmorgen om 8.00 uur begonnen aan het eerste traject van ca.250 km. 10 motoren een 1 bezemwagen met een reservemotor. Eerst naar downtown Chicago gereden, naar het beginpunt van Route 66. Was vanaf het motel nog 45 min. Ongeveer 15 km onder een spoorbaan doorgereden tot hartje Chicago. Deze baan is op een stalen constructie gebouwd en loopt dwars door de stad. Als er een trein overheen dendert maakt het een hels kabaal. Je zult er maar naast wonen. Vanaf het beginpunt langs Lake Michigan naar het zuid-westen gereden richting Normal Bloomington. Het rijden viel erg mee. Onderweg alleen een behoorlijke ounweersbui gehad. Dus regenbroek en jas aan. De eerste bezienswaardigheid was een oud tankstation uit 1932, nog helemaal in z'n oude staat. Heb er een sticker gekocht met alle Staten waar we gedurende de reis doorheenkomen.
De eigenares was net zo oud, verweerd en uitgedroogd als de rubberen slang van de handbediende benzinepomp.
Ook nog een museumpje bezocht met allerlei attributen over route 66. Je zag er veel foto's van de pioniers die door de droogte in Oklahoma naar het westen trokken om daar een nieuw leven te beginnen. Hoe ze dat verging wordt mooi omschreven in het boek van John Steinbeck, De druiven der gramschap.
Zondag 24-8
Tot nu toe lijkt het landschap sterk op Nederland. Het is vlak en erg groen. De dorpen zijn meer buurtschappen en kennen alleen maar vrijstaande huizen, meestal zonder verdieping , vrij klein met een grasveldje rondom. Een bloementuin zie je nauwelijks. Het gras wordt wel goed bijgehouden. Je ziet mensen hun grasveldje maaien met een zitmaaier. Heel apart zijn de kerkhoven. In een goed onderhouden grasveld zijn her en der grafzerken geplaatst . De zerken staan schots en scheef en zijn verder niet voorzien van bijvoorbeeld stenen randen met grint er tussen. Op het land wordt hoofdzakelijk mais verbouwd. Je rijdt dan ook tientallen km's over wegen met links en rechts alleen maar mais, mais en nog eens mais. Onze reisleider die dit werk al jaren doet kent alles en iedereen langs de Route waar wat over te vertellen valt. In the middle of nowhere een winkel bezocht waar weer van alles m.b.t.Route 66 te koop is. Maar ook allemaal andere goedbedoelde rotzooi. T shirts die er zeker al 10 jaar hangen en helemaal vergeeld zijn. Je kunt het zo gek niet bedenken. Toen we in de winkel waren klonkl opeens heel hard het Wilhelmus door de zaak. Een welkom van de eigenaar. Samen met z'n allen op de foto en weer verder in een zinderende hitte, 35 gr. Met de helm op, de motorjas aan en een lange broek was het de hele dag flink transpireren. Via een klinkerweg, het enige stuk dat nog over is van Route 66 naar de Route 66 brug over de Mississippi gereden. Deze brug is in 1929 gebouwd en wordt niet meer gebruikt. De brug wordt als eerbetoon aan Route 66 door particulieren onderhouden middels donaties. Omdat onze reisleider de beheerder van de brug goed kent mochten wij tegen betaling van 20 dollar met de motor de brug over. Tijdens de grote trek naar het westen zijn er honderdduizenden voertuigen bepakt en bezakt met mensen en huisraad over de brug gereden. Vaak kwam men op de brug zonder brandstof te staan. Om filevorming te voorkomen stond er op de brug een brandstofpomp.
Halverwege de brug verlaat je Illinois en kom je in Missouri. Via St Louis, wat een grote stad is, naar ons motel in Fenton gereden waar we om 19.30 uur aankwamen. En morgen uitgeslapen en fris weer op de motor naar Lebanon.
-
25 Augustus 2014 - 09:28
Marianne&Rob:
Helder en leuk geschreven reisverslag. Alsof we achterop zitten .... dank, veel fun en tot het volgende verslag. Groetjes..... -
25 Augustus 2014 - 13:40
Nelleke Pols:
De grote trek is begonnen. Hier in Nederland half zo warm als bij jou. Woensdag komt Adriënne bij ons eten. Hoe gaat het met de lange afstanden per dag of is de verhouding rijden en rusten OK? We blijven je uiteraard volgen.
groetjes uit Ammerzoden Gerard en Nelleke -
25 Augustus 2014 - 17:03
Tijmen:
leuk opa. veel plezier verder.
ook leuk geschreven.
we volgen je op de kaart.
groetjes tijmen. -
25 Augustus 2014 - 17:43
Margreet:
Hebben in ons hotel in Berlijn je relaas gelezen.kennen de loop in Chicago goed,zljn daar ettelijke malen geweest ivm werk Frits:hoofdkantoor zat daar,thans Boeing hoofdkantoor.
Zagen allea weer voor ons! Wachten vol spanning op t vervolg.
Lfs en gr., Frits en Margreet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
