Route 66
Blijf op de hoogte en volg Freerk
05 September 2014 | Verenigde Staten, Barstow
Donderdag 4-9
Tot nu toe de zwaarste dag achter de uitlaat. Het begon vanmorgen al tijdens het vertrek uit Las Vegas . De zon en de warmte die het asfalt en de gebouwen uitstraalden maakten dat ik al stond te transpireren zodra ik een stap uit het hotel zette.
Eerst over de Highway dwars door Las Vegas richting Henderson. Een grote stad met drukke wegen van 6 rijbanen waar de vrachtwagens aan beide kanten langs je heen denderen. In Amerika geldt: Keep your lane, dit betekent dat je links en rechts mag inhalen. Meestal rijden we baksteensgewijs met een snelheid van gemiddeld 85 km per uur over de middelste rijstrook. Daar waar het mag rijden de vrachtwagens maximaal 75 mile(120km) per uur. Als 2 van die grote jongens je links en rechts met zo'n snelheid inhalen dan moet je het stuur goed vasthouden.
In de Mohavo woestijn werden de zon en de wind steeds krachtiger. Soms werd je bijna van de motor afgeblazen. Om niet te verbranden had ik een overhemd met lange mouwen aangetrokken. De motorjas aan was in deze hitte niet te doen. Wel had ik mijn met kevlar gevoerde veiligheids spijkerbroek aan en natuurlijk ook m'n helm op. Door de kaarsrechte weg kon je kilometers ver kijken en zag je als een fata morgana de silhouetten van de bergen in de verte, die maar niet dichter bij leken te komen.
We reden langs een zwarte berg die midden in de woestijn stond en een uitgewerkte krater bleek te zijn. Rondom de berg lag de aarde vol van versteende lava.
Na 120 km passeerden we de grens met Californië, de laatste staat van Route 66. Na 160 km draaiden we rechtsaf de oude Route 66 weer op richting Barstow. Naast Route 66 loopt de transcontinentale spoorlijn waar de een na de andere goederentrein met hoofdzakelijk containers met een snelheid van 50 km per uur ons tegemoet kwam of door ons werd gepasseerd. Als we de machinist konden zien, maakten we het gebaar van het doortrekken van een WC met zo'n hoog hangend reservoir. Als de machinist dit zag, kregen we als antwoord een aantal keiharde hoornsignalen als groet. 75 km voor Barstow gingen we van Route 66 af de interstate 40 op. De Historic Route 66 is hier n.l. zo slecht dat de vullingen uit m'n kiezen zouden rammelen.
De temperatuur onderweg liep tegen de 50 graden. We zijn dan ook regelmatig gestopt om onze watervoorraad vanuit de begeleidende bus aan te vullen. Het hotel waar we overnachten heeft gelukkig een zwembad en ik heb dan ook gelijk een verfrissende duik genomen.
Morgen naar Santa Monica, het eindpunt van Route 66 en daarna nog in 3 dagen door naar San-Francisco.
Tot nu toe de zwaarste dag achter de uitlaat. Het begon vanmorgen al tijdens het vertrek uit Las Vegas . De zon en de warmte die het asfalt en de gebouwen uitstraalden maakten dat ik al stond te transpireren zodra ik een stap uit het hotel zette.
Eerst over de Highway dwars door Las Vegas richting Henderson. Een grote stad met drukke wegen van 6 rijbanen waar de vrachtwagens aan beide kanten langs je heen denderen. In Amerika geldt: Keep your lane, dit betekent dat je links en rechts mag inhalen. Meestal rijden we baksteensgewijs met een snelheid van gemiddeld 85 km per uur over de middelste rijstrook. Daar waar het mag rijden de vrachtwagens maximaal 75 mile(120km) per uur. Als 2 van die grote jongens je links en rechts met zo'n snelheid inhalen dan moet je het stuur goed vasthouden.
In de Mohavo woestijn werden de zon en de wind steeds krachtiger. Soms werd je bijna van de motor afgeblazen. Om niet te verbranden had ik een overhemd met lange mouwen aangetrokken. De motorjas aan was in deze hitte niet te doen. Wel had ik mijn met kevlar gevoerde veiligheids spijkerbroek aan en natuurlijk ook m'n helm op. Door de kaarsrechte weg kon je kilometers ver kijken en zag je als een fata morgana de silhouetten van de bergen in de verte, die maar niet dichter bij leken te komen.
We reden langs een zwarte berg die midden in de woestijn stond en een uitgewerkte krater bleek te zijn. Rondom de berg lag de aarde vol van versteende lava.
Na 120 km passeerden we de grens met Californië, de laatste staat van Route 66. Na 160 km draaiden we rechtsaf de oude Route 66 weer op richting Barstow. Naast Route 66 loopt de transcontinentale spoorlijn waar de een na de andere goederentrein met hoofdzakelijk containers met een snelheid van 50 km per uur ons tegemoet kwam of door ons werd gepasseerd. Als we de machinist konden zien, maakten we het gebaar van het doortrekken van een WC met zo'n hoog hangend reservoir. Als de machinist dit zag, kregen we als antwoord een aantal keiharde hoornsignalen als groet. 75 km voor Barstow gingen we van Route 66 af de interstate 40 op. De Historic Route 66 is hier n.l. zo slecht dat de vullingen uit m'n kiezen zouden rammelen.
De temperatuur onderweg liep tegen de 50 graden. We zijn dan ook regelmatig gestopt om onze watervoorraad vanuit de begeleidende bus aan te vullen. Het hotel waar we overnachten heeft gelukkig een zwembad en ik heb dan ook gelijk een verfrissende duik genomen.
Morgen naar Santa Monica, het eindpunt van Route 66 en daarna nog in 3 dagen door naar San-Francisco.
-
05 September 2014 - 09:10
Marianne&Rob:
Spectaculaire tocht. Zowel fysiek als mentaal. We doen het je niet na. En gelukkig heb je de 50 graden overleefd. Weer leuke trip verder. Groetjes. Marianne&Rob -
05 September 2014 - 11:43
Ans V. Houwelingen:
Lieve Freerk, Heel interessant om je verslag te volgen. De tijd in de USA gaat korten. We zijn blij als je weer veilig terug bent in het bossche. -
05 September 2014 - 12:19
Margreet:
Wat een spectaculaire rit! En bewonderenswaardig dat je dit volhoudt in die hitte en met dat m.i. toch wel ingewikkelde verkeer.....
Gelukkig gaat het je tot nu toe goed af;nog even en dan zit het er op en hopen we je de 14eblakend in goede gezondheid, en ook vol trots aan te treffen.
"I made it", kun je dan zeggen!
Liefs en gr van Frits en Margreet -
05 September 2014 - 20:34
Christien:
Ha, Big Brother, I am watching you!
Wat een inspannende, maar geweldige reis maak je; petje af hoor! Het is pure concentratie naast het genieten van de omgeving e.d..Hoewel niet op de motor, maar met de Greuhound en bepakt met rugzak, hebben Mart en ik (jaren geleden) ook een trip door de U.S. gemaakt maar dan van west naar oost. We kunnen ons dus min of meer voorstellen wat een afwisselende landschappen en verscheidenheid aan mense je ziet.
Het eind van de rit komt nu in zicht en je neemt straks geweldige herinneringen en verhalen mee naar huis; dat nemen ze je niet meer af. En, zoals ma vroeger zei: "wie verre reizen maakt kan veel verhalen". Wij zijn er benieuwd naar!
Liefs en groeten van
Martien, Christien en Sofie -
05 September 2014 - 21:43
Marianne EnTon:
Bonjour Freerk vanuit een zonnig St.Siffret.
Het is hier ook mooi weer, maar gelukkig geen 50 graden.wat een schitterende reis maak je en gelukkig met een goede verzorging Het zwembad heeft ook hier zijn diensten al bewezen. Geniet nog lekker daar doen wij het hier!
Groetjes Marianne, Ton en Jan -
06 September 2014 - 09:51
Boudewijn De Vries:
Van Schelte kreeg ik je adres en lees vandaag voor het eerst je verslag. Heel boeiend!
Je doet iets wat veel kerels ook wel zouden willen.Maar jij doet het.Bravo!
Ik wacht op je volgende verslag. San Francisco is geweldig; ik ben benieuwd naar jouw ervaring
Groetjes van Boudewijn en Mette -
06 September 2014 - 09:56
Henk:
Heeee Bikkel
En..... hangen de vellen er al bij, moet haast wel bij 50 graden.
potverdomme broeder wat een ervaring. de laatste loodjes zijn in zicht, geniet er nog maar flink van voor je weer in de armen van je meisje mag liggen. Knap hoor drie weken zonder je lief, hoe hou je het vol!!!!!!
Tot de 14e.
Henk en Lieve -
08 September 2014 - 21:14
Annemarie Hamster:
Ha Topper!!!
De 50 graden hebben wij nog niet meegemaakt in ZA !
Jij hebt het weer gered !!!
Ga zo door en blijf GENIETEN !!!
Kus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
